این کتاب از چهار نظرگاه بدیع که برگرفته از تجارب نویسنده در جایگاه بالینگر، نظارتگر بالینی، معلم و دانش‌پژوه روانکاوی است، به کشف دوبارۀ روانکاوی می‌نگرد. توماس آگدن، کتاب را با توصیف تجربه‌هایش در آفرینش نوین روانکاوی در جلسۀ تحلیلی که در قالب «گفتگو به مثابۀ رؤیاورزی» صورت می‌پذیرد، آغاز می‌کند. سپس این تجارب را با کاوش‌هایی در نظارت بالینی و تدریس روانکاوی، به گونه‌ای که برای هر درمانگر تحت نظارت و هر گروه سمینار اختصاصی شده‌است، پی می‌گیرد. آگدن در نهایت، کتاب را با خوانش‌های متعهدانۀ خود از آثار مهم تحلیلی به پایان می‌برد و در این بخش با بررسی، توضیح و بسط آثار بیون، لووالد و سیرلز، به مشارکتی اصیل در نظریه‌پردازی دست می‌زند.